Mondo-kreado: Malsamoj inter versioj

La creazzione der Monno

L’anno che Ggesucristo impastò er monno,
ché pe impastallo ggià cc’era la pasta,
verde lo vorze fà, ggrosso e rritonno
all’uso d’un cocommero de tasta.

Fesce un zole, una luna, e un mappamonno,
ma de le stelle poi, di’ una catasta:
sù uscelli, bbestie immezzo, e ppessci in fonno:
piantò le piante, e ddoppo disse: Abbasta.

Me scordavo de dì che ccreò ll’omo,
e ccoll’omo la donna, Adamo e Eva;
e jje proibbì de nun toccajje un pomo.

Ma appena che a mmaggnà ll’ebbe viduti,
strillò per Dio con cuanta vosce aveva:
«Ommini da vienì, ssete futtuti».

Terni, 1831 10 04

Mondo-kreado (1)

Kiam Jusuo knedis nian teron
(jam pretis knedopasto laŭ bezon),
verdan li celis kaj solidan sferon,
ke ĝi aspektu pilke aŭ melone.

Li faris sunon, lunon kaj aeron
kaj stelostaplon semis dise, fone
kaj ŝutis krome fiŝojn en riveron
kaj plantis plantojn; fine diris: "bone!"

Forgesas mi pri kreo de la homo:
la vir' Adamo, kaj la ino, Eva,
kun malpermeso, tamen, tuŝi pomon;

sed manĝi ili estis tuj viditaj,
pro tio li blekis per voĉo kreva:
"Estontaj homoj, estas vi bugritaj!" (2)

1831 10 04