Mondo-kreado

• reiru al I sonetti del Belli/La sonetoj de Beli

---

La creazzione der Monno L’anno che Ggesucristo impastò er monno, ché pe impastallo ggià cc’era la pasta, verde lo vorze fà, ggrosso e rritonno all’uso d’un cocommero de tasta. Fesce un zole, una luna, e un mappamonno, ma de le stelle poi, di’ una catasta: sù uscelli, bbestie immezzo, e ppessci in fonno: piantò le piante, e ddoppo disse: Abbasta. Me scordavo de dì che ccreò ll’omo, e ccoll’omo la donna, Adamo e Eva; e jje proibbì de nun toccajje un pomo. Ma appena che a mmaggnà ll’ebbe viduti, strillò per Dio con cuanta vosce aveva: «Ommini da vienì, ssete futtuti». Terni, 1831 10 04

Mondo-kreado (1) Kiam Jusuo knedis nian teron (jam pretis knedopasto laŭ bezon), verdan li celis kaj solidan sferon, ke ĝi aspektu pilke aŭ melone. Li faris sunon, lunon kaj aeron kaj stelostaplon semis dise, fone kaj ŝutis krome fiŝojn en riveron kaj plantis plantojn; fine diris: "bone!" Forgesas mi pri kreo de la homo: la vir' Adamo, kaj la ino, Eva, kun malpermeso, tamen, tuŝi pomon; sed manĝi ili estis tuj viditaj, pro tio li blekis per voĉo kreva: "Estontaj homoj, estas vi bugritaj!" (2) 1831 10 04

(1) Ĉi tiu soneto sekvas la kristanan kaj judan rakonton pri la mondo-kreado, kiun oni trovas en la Biblio. En 7 tagoj Dio kreis la mondon kaj enmetis ĉion en ĝin, inkluzive de viro kaj virino. Ĉi tiu paro ne devis manĝi difinitan pomon en la ĝardeno de Edeno, kiel ili loĝis. Tamen la virino cedis je la tneto de la diablo kaj manĝis tiun pomon. Post tio la homoj estis forĉasitaj de la ĝardeno de Edeno.
(2) bugritaj el la verbo bugri (tio estas sodomie sekskuniĝi). En la popola lingvo, tio signifas suferi fortan damaĝon.