Kanto stranga

El La bona lingvo
Iri al: navigado, serĉi


teksto: Jozé Harrieta
muziko: Luis de Jyaryot
traduko: renato korseti

ne temas mia kanto
pri ino kaj dianto
pri floro en monteto
pri milda amoreto
pri neĝo kaj pri vento
aŭ pri printempa sento

mi kantas pro prefero
pri vivo kaj mizero
pri stranga malkontento
pri junulara sento
pri ploro kaj plezuro
de homoj de la nuno

mi kantas, ke knabinoj
jam for de la patrinoj
serĉadas emancipon
kaj trovas mastran vipon
kaj flirtas sen rezisto
kun ajna policisto

mi kantas pri envio
de viroj al pensio
laboro kaj moralo
ilia idealo
kaj venas emocioj
nur pere de ebrioj

mi kantas intelektulojn
el ĉiu ajn skolo
mon-gajnajn sen skrupuloj
per uzo de parolo
mi kantas la sciencon
plenumi riverencon

mi kantas ke partioj
okaze de baloto
sukcesas per pasioj
prizorgi sian doton
mi kantas pri la groŝoj
de la valdostaj poŝoj

mi katas pri partioj
ligitaj al tradicioj
al parolad' sensenca
en stilo dekadenca
mi kantas memdefendon
sen ajna venko-atendo

mi kantas sindikatojn
konsento-aparatojn
la ruzajn soci-grimpistojn
la dikajn kapitalistojn
rabantajn kaj sen honto
por si banko-konto

mi kantas komunistojn
kristan-demokratistojn
popolan politikon
ĉiaman respublikon
mi kantas laŭleĝistojn
mi kantas teroristojn

mi kantas industrion
malnovan kamp-kultivon
la ŝtatan serv-sektoron
la maskojn kaj folkloron
mi kantas, kantas, kantas
mi kantas, kantas, kantas

mi kantas medicinon
kaj ĝiajn novajn ilojn
per ili mia ino
ne naskos plu gefilojn
ni trovos nur en morto
la nuran rekomforton

mi kantas geamantojn
galantajn renkontantojn
kuracojn maldikigajn
pilolojn trankviligajn
muzikojn orel-tordajn
inteligentojn mortajn

mi kantas maljunulojn
jam kurbajn pro la jaroj
iliaj okuloj montras
konscio pri la eraroj
animan fortan premon
pro granda fuĝo-emo