La murmurado de Juliano

• reiru al I sonetti del Belli/La sonetoj de Beli

---

Le mormorazzione de Ggiujano Sto ppe ddí, ssarv’er vero, che Ggiujano fa assai male a sparlà ccontr’er governo; e, ssarv’er vero, quer lòtono eterno, sto ppe ddí, nnun è azzione da romano. Fussi anche Roma, sto ppe ddí, un inferno, e, ssarv’er vero, er diavolo un zovrano, me parerebbe sempre c’un cristiano nun avessi da usà st’uso moderno. Sto ppe ddí cche Ddio è bbono, sarv’er vero; ma a fforza de st’offese ar zu’ Vicario da bbianco, sto ppe ddí, sse farà nnero. Doppo ch’er Papa, sarv’er vero, assiste la Cchiesa, e, sto ppe ddí, ssenza salario, ha d’annà ssotto a ste linguacce triste? 1835 09 30

La murmurado de Juliano (1) Laŭdire, ĉu erar'?m ĉi-Juliano tro misparolas pri la suverenoj; kaj, ĉu erar'?, aregoj da malbenoj ne decas nun, laŭdire, por romano. Eĉ se en Romo estus infer-penoj kaj estus Papo, ĉu erar'?, satano, mi opinias, tamen, ke kristano ne devus diri tro da abomenoj. Laŭdire, ĉu erar'?, Di' estas sankta sed pro ofendoj lia vikario (2) nigra, laŭdire, iĝos nun el blanka. Se la Papo, laŭdire, Krist-popolojn prizorgas, ĉu erar'?, sen stipendio, ĉu povas li toleri fi-parolojn? 1835 09 30

(1) Nomo de imagita popolano. kiu daŭre fiparolas pri la registaro kaj krome daŭre uzas internmitajn dirojn (sto pe' di' = mi dirus; sarv'er vero = Se tio estas vero). Per tio Beli eltiras efikon malicetan kaqj ironian.
(2) La vikario de Kristo sur la tero estas la Papo, kaj li samtempe estas la reganto de Romo.