|
La madre poverella
Fijja, nun ce1 sperà: ffatte capasce
che cqua li ricchi sò ttutti un riduno;
e un goccio d’acqua nun lo dà ggnisuno,
si tte vedessi immezzo a una fornasce.
Tu bbussa a li palazzi a uno a uno;
ma ppòi bbussà cquanto te pare e ppiasce:
tutti: «Iddio ve provedi: annate in pasce».
Eh! ppanza piena nun crede ar diggiuno.
Fidete, fijja: io parlo pe sperienza.
Ricchezza e ccarità ssò ddu’ perzone
che nnun potranno mai fà cconosscenza.
Se chiede er pane, e sse trova er bastone!
Offerímolo a Ddio: ché la pascenza
è un conforto che ddà la riliggione.
1833 02 18
|
Malriĉa patrino
Filino, ne esperu; vere veras:
estas riĉuloj egoisma klano,
kaj akvan guton petas vi je vano
eĉ se en brulo forna vi suferas.
Al palac-pordoj frapu via mano
sed frapu ĝis la mano eksuferas,
ili: "Kun Di' neniam vi mizeras!"
Satulo taksas faston per rikano.
Kredu, kara, al sperta opinio:
riĉec' kaj karitato jen personoj
renkontiĝantaj kun malsimpatio.
Vi serĉas panon, jen por vi bastonoj;
al Di' oferu, ĉar la religio
konsolas nin per pacienc-admonoj.
1833 02 18
|
