Sen titolo

El La bona lingvo
Iri al: navigado, serĉi


Senza titolo

Sor’Artezza Zzenavida Vorcoschi,
perché llei me vò espone a sti du’ rischi,
o cche ggnisun cristiano me capischi
o mme capischi troppo e mme conoschi?

La mi’ Musa è de casa Miseroschi,
dunque come volete che ffinischi?
Io ggià lo vedo che ffinissce a ffischi
si la scampo dar zugo de li bboschi.

Artezza mia, nojantri romaneschi
nun zapemo addoprà ttermini truschi,
com’e llei per esempio e ‘r zor Viaseschi.

Bbasta, coraggio! e nnaschi quer che nnaschi.
Sia che sse sia, s’abbuschi o nnun z’abbuschi,
finarmente poi semo ommini maschi.

Sen titolo

Zenajde, graf-edzino de Volkonski,
vi volas igi min danĝere riski,
oni provos al mi telerojn diski
ĉar neniu kapablos min agnoski.

Mi lernis versi sed ne arabeski
kaj devas ofte min protekte maski,
ĉar mi vidas bastonojn min embuski
kaj devas fuĝi for por ne groteski.

Mi nur en Romo povis daŭre kreski,
kaj do ne povas vorte ŝajn-etruski
kiel vi aŭ sinjoro Viaseski.

Sufiĉas! Venis tempo nun ektaski
por fine viri kaj ne nur moluski
kaj sekve ĉu karesmi, ĉu eĉ paski.