|
L’Anno-santo
Arfine, grazziaddio, semo arrivati
all’anno-santo! Alegramente, Meo:
er Papa ha spubbricato er giubbileo
pe ttutti li cristiani bbattezzati.
Bbeato in tutto st’anno chi ha ppeccati,
ché a la cuscenza nun je resta un gneo!
bbasta nun èsse ggiacobbino o ebbreo,
o antra razza de cani arinegati.
Se leva ar purgatorio er catenaccio;
e a l’inferno, peccristo, pe cquest’anno
pôi fà, ppôi dí, nun ce se va un cazzaccio.
Tu vvà’ a le sette-cchiese sorfeggianno,
méttete in testa un pò’ de scenneraccio,
e ttienghi er paradiso ar tu’ commanno.
1832 11 07
|
La sankta jaro (1)
Ni, dank' al Dio, al la sankata jaro
alvenis fine! Ĝoju, sinjor' Meo: (2)
laŭ papa vol' okazas jubileo
por la tuta baptita kristanaro.
Feliĉaj vi, je peka malavaro
ĉar estas jaro sen pardona neo!
Nur jakobeno restos, aŭ hebreo (3)
aŭ renegat' sen konscienc-riparo,
Perdis purgatorio la seruron:
kaj ĉi-jare neniu, eĉ se sprone,
iros je Di', en la infer-torturon. (4)
Vizitu l' sep pregejojn, solfeĝ-tone, (5)
lasu sur via kapo cindran spuron, (6)
vi gajnos paradizon, nur ordone.
1832 11 07 |
