|
Er ricordo
Er giorno che impiccorno Gammardella
io m’ero propio allora accresimato.
Me pare mó, ch’er zàntolo a mmercato
me pagò un zartapicchio e ’na sciammella.
Mi’ padre pijjò ppoi la carrettella,
ma pprima vorze gode l’impiccato:
e mme tieneva in arto inarberato
discenno: «Va’ la forca cuant’è bbella!».
Tutt’a un tempo ar paziente Mastro Titta
j’appoggiò un carcio in culo, e Ttata a mmene
un schiaffone a la guancia de mandritta.
«Pijja», me disse, «e aricordete bbene
che sta fine medema sce sta scritta
pe mmill’antri che ssò mmejjo de tene».
1930 09 29
|
Rememopro
Dum ekzekutotag' de Gamardelo (1)
mi konfirmaciiĝis (2), kaj tuj poste,
la prezentinto (3), ne tro multekoste,
regalis min per kuk' kaj Pulĉinelo (4).
Kaleŝon luis paĉjo kun la celo
ĝui la pendigoton antaŭtoste; (5)
kaj diris, min levante premaoste,
"Jen, estas pendigilo! Kia belo!"
Kiam al la kliento Majstro Tito (6)
piedfrapegis pugon (7), samminute
vangofrapegis min paĉjo, subita. (8)
"Memoru - diris li - ke ekzekute
aliajn mil fintrafos mort' merita,
kiuj ja bonas pli ol vi entute.
|
